Rok Szkolny 2022/2023







W roku szkolnym 2022/2023 oddziały montessoriańskie tworzą:
– 1/2 a Au Montessori – wych. Ewa Orzeł-Kilimnik
– 1/2 b Montessori – wych. Katarzyna Gajda
– 2 c Au Montessori – wych. Joanna Purat
– 3 a Montessori – wych. Joanna Nowakowska



Rok Szkolny 2021/2022
W roku szkolnym 2021/2022 oddziały montessoriańskie tworzą:
– II/III C Au Montessori – wych. Joanna Nowakowska
– I A Au Montessori – wych. Joanna Purat
– III B Montessori – wych. Katarzyna Gajda
– III A Au Montessori – wych. Ewa Orzeł-Kilimnik












„Dawać bodźce dziecku, pozostawiając je jednak wolnym w rozwoju – oto pierwszy obowiązek wychowawcy”
/Maria Montessori/

Słowo o twórczyni metody
Maria Montessori to włoszka urodzona w 1870 roku. Wychowywana na samodzielną, odpowiedzialną i wrażliwą kobietę uzyskała dyplom i tytuł doktora psychiatrii. Została pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech.

Zajmowała się głównie dziećmi niepełnosprawnymi. Stopniowo zdobywała wiedzę pedagogiczną i nabywała praktyki w pracy z dziećmi. Poświęcała im wiele czasu doskonaląc swój warsztat pracy. Na bazie swoich obserwacji stworzyła metodę, która dziś nazywana jest Metodą Marii Montessorii lub montesoriańskim systemem wychowawczym. Pierwszą szkołę-świetlicę nazywaną Domem Dziecięcym otworzyła 6 stycznia 1907 roku. Zmarła w 1952 roku mając osiemdziesiąt dwa lata.
Główne założenia metody
- rozwijanie samodzielności i wiary we własne siły;
- wypracowanie szacunku do porządku i do pracy;
- wypracowanie zamiłowania do ciszy, do pracy indywidualnej i zbiorowej;
- osiąganie długotrwałej koncentracji uwagi nad wykonywanym zadaniem;
- wypracowanie postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie;
- uniezależnienie od nagradzania za dobrze wykonane zadanie;
- formowanie postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji;
- szacunek dla pracy innych;
- rozwijanie indywidualnych uzdolnień;
- rozwijanie umiejętności współpracy;
- osiąganie spontanicznej samodyscypliny;
- praca i nauka w grupie zróżnicowanej wiekowo.

Zadania pedagogiki Montessori:
- uczenie przez działanie;
- samodzielność;
- koncentracja;
- lekcje ciszy;
- porządek;
- społeczne reguły;
- obserwacja;
- indywidualny tok rozwoju każdego dziecka.

Pomoce rozwojowe:
- materiał do ćwiczeń praktycznego życia do nauki samodzielności, samoobsługi oraz uczący norm i zasad życia społecznego ;
- materiał sensoryczny rozwijający zmysły i pobudzający pracę umysłu;
- materiały do nauki języka, matematyki, kultury i innych dziedzin wiedzy;
- materiały związane z działalnością artystyczną;
- materiały religijne.







18 Przykazań dla Rodziców
Maria Montessori opracowała dla rodziców listę przykazań, które w swojej prostocie zawierają wielką mądrość:
- Dzieci uczą się wszystkiego, co dzieje się w ich otoczeniu.
- Jeśli często krytykujesz dziecko, ono nauczy się oceniania innych.
- Jeśli regularnie chwalisz dziecko, ono nauczy się doceniania.
- Jeśli dziecku okazuje się wrogość, ono nauczy się walczyć.
- Jeśli jest się uczciwym wobec dziecka, ono też będzie uczciwe.
- Jeśli dziecko jest często wyśmiewane, stanie się osobą nieśmiałą.
- Jeśli dziecko rozwija się w poczuciu bezpieczeństwa, nauczy się ufać innym.
- Jeśli dziecko jest często oczerniane, rozwinie się w nim niezdrowe poczucie winy.
- Jeśli pomysły dziecka są regularnie akceptowane, ono nauczy się czuć dobrze samo ze sobą.
- Jeśli jest się przychylnym dziecku, ono nauczy się cierpliwości.
- Jeśli dziecko jest wspierane w tym co robi, nabierze pewności siebie.
- Jeśli dziecko żyje w przyjaznym środowisku i czuje się potrzebne, nauczy się znajdować miłość.
- Nie mów źle o swoim dziecku, ani wtedy, gdy jest blisko, ani wtedy gdy nie ma go w pobliżu.
- Koncentruj się na rozwoju tego, co dobre w twoim dziecku, tak, aby na to co gorsze nie starczyło już miejsca.
- Słuchaj zawsze tego co ma do powiedzenia twoje dziecko, a gdy zbliży się do ciebie, by o coś zapytać lub coś skomentować, zawsze odpowiadaj.
- Szanuj swoje dziecko nawet wtedy, gdy popełnia błędy. Naprawi je zaraz albo nieco później.
- Bądź gotów pomóc dziecku, gdy czegoś poszukuje. Ale bądź również skłonny usunąć się w cień, gdy samo znalazło to czego szukało.
- Gdy zwracasz się do swojego dziecka, rób to zawsze w najlepszy z możliwych sposobów. Daj jemu to co w tobie najlepsze.
Wybrane pomoce, elementy metody M. Montessori cz I
„Uczyłam się dziecka. Wzięłam to, co dziecko mi przekazało i wyraziłam to, i tak powstała metoda zwana metodą Montessori.” Dr Maria Montessori
Wszystkie dzieci od urodzenia nastawione są na własny rozwój, na osiągnięcie niezależoności i przejście od dzieciństwa do dorosłości.
Metoda Montessori pomaga dzieciom i rodzicom w tym zadaniu. Jej podstawą jest szanowanie naturalnej indywidualności każdego dziecka, jeśli chodzi o jego rozwój fizyczny, umysłowy, duchowy oraz emocjonalny i kierowaniu go do całościowego wzrostu.
Dzieci mają wrodzoną chęć do uczenia się, a przy tym nauka ich nie męczy, ale raczej zachwyca i czyni szczęśliwymi. Wykonywanie celowych prac przez dziecko pod przewodnictwem dorosłego prowadzi do rozwoju jego koncentracji i samodyscypliny. Dziecko może pracować w zgodzie z własnymi możliwościami, we własnym tempie i w spokoju.
Pani Maria na bazie własnych doświadczeń i obserwacji stworzyła pomoce, które służą człowiekowi poprzez całe życie. Są proste i można je pogrupować wg zastosowania lub umiejętności jakich na ich podstawie możemy się nauczyć (życie codzienne, sensoryka, matematyka, język polski, edukacja kosmiczna-przyrodnicza). Podczas prezentacji powinno używać się jak najmniej słów i ruchów. Prezentacje powinny być raczej krótkie i proste.
Życie codzienne:
Pomoc z życia codziennego ma zawierać w sobie jedną trudność. Wykorzystane przedmioty mają być prawdziwe, proste, dobrej jakości i estetyczne. Mają zachęcać swoim wyglądem aby dzieci chciały na nich pracować. W czynnościach z życia codziennego ważne jest budowanie niezależności i samooceny poprzez skupienie się na dokładnym , skończonym cyklu działania.
Ćwiczenia wstępne
–Praca z dywanikiem – nauczyciel zaprasza dziecko do pracy, pokazuje dziecku kolejność czynności i zaprasza do powtórzenia.
–Otwieranie, zamykanie drzwi – spokojny, kontrolowany ruch ręki(eliminacja trzaskania).
Umiejętności ruchowe
–Spinacze – ćwiczenie precyzji ruchów, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
–Sortowanie – sortowanie przedmiotów w związku z ich różnicami(wielkość lub kolor),
ćwiczenie chwytu pęsetowego, spostrzegawczości, koncentracji.
–Przekładanie przedmiotów łyżką – dwa naczynia, łyżka, muszle, kamyki do przenoszenia,ćwiczenie mięśni dłoni, precyzji ruchów, utrwalenie kierunku ruchu od lewej do prawej.
–Przenoszenie elementów szczypcami – kulki, makaron, kawa przenoszone z jednego naczynia do innego, ćwiczenie precyzji ruchów, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. –Przenoszenie pęsetą drobnych elementów, przedmiotów – jw. utrwalenie kierunku od lewej do prawej, ćwiczenie chwytu, koordynacja.

Wybrane pomoce, elementy metody M. Montessori cz II
Umiejętności ruchowe cd
–Przesypywanie z dzbanka do dzbanka – taca, na niej dwa przeźroczyste dzbanki zwrócone dzióbkami do siebie, w prawym sypki materiał np. kasza (ćwiczenie koordynacji oko-ręka,)
–Przelewanie wody z dzbanka do dzbanka – taca, dwa przeźroczyste dzbanki w prawym kolorowa woda (doskonalenie precyzji ruchów).
–Nalewanie wody do określonego poziomu, do różnych wysokości – dzbanek z wodą, oraz naczynie z zaznaczoną linią) – koncentracja, precyzja ruchu, opanowanie.
–Przenoszenie wody pipetą, nanoszenie kropelek wody na podstawę – zakraplacz, pojemnik z wodą (doskonalenie chwytu 3 palców, doskonalenie mięśni dłoni, koordynacja wzrokowo-ruchowa, utrwalenie kierunku od lewej do prawej).
– Nawlekanie korali, makaronu – miseczka z koralami, makaronem, żyłka (doskonalenie precyzji ruchów, ćwiczenie koordynacji oko-ręka, cierpliwość).
– Magnes – magnes, przedmioty z różnych tworzyw, dwie miseczki do podziału.(wprowadzenie do rozróżniania).
Samoobsługa
– Ramki – zapinanie rzepów, zapinanie zatrzasków, zapinanie guzików, zapinanie suwaka, sznurowanie (ćwiczenie małej i dużej motoryki, doskonalenie chwytu trzech palców, koordynacja ruchowa, samodzielność).
– Przyszywanie guzika – pudełko z igłą i nitką, materiał (ćwiczenie małej motoryki, koordynacja precyzja ruchu).
– Mycie rąk – taca, ceratka, mydło kostka, szczoteczka do paznokci, krem , ręcznik (doznania dotykowe, zapachowe, masaż , utrwalenie nawyku higieny osobistej).
– Obieranie, krojenie ogórka (jabłko) – deska do krojenia, obieraczka, fartuch, ogórek, talerz, ręcznik papierowy. (ćwiczenie małej motoryki, koordynacji wzrokowo-ruchowej, formy grzecznościowe: zastosowanie „Proszę poczęstuj się”.
Dbanie o otoczenie
– Składanie serwetek – koszyczek z serwetkami (koncentracja, samodzielność).
– Składanie ubrań – różnego rodzaju ubranka (precyzja, samodzielność, koncentracja).
– Nakrywanie do stołu – talerze, sztućce, kubki (samodzielność, sekwencja czynności, koordynacja wzrokowo-ruchowa).
– Polerowanie drewna – deska, olej w pojemniczku (sekwencje czynności, samodzielność).
– Mycie stołu, podłogi, zamiatanie, ścieranie kurzu– czynności dnia codziennego( schemat czynności, koordynacja ruchowa, samodzielność).- Podlewanie roślin doniczkowych(konewka), mycie liści roślin doniczkowych, pielęgnacja kwiatów ciętych (rozwój koncentracji, samodzielności, odpowiedzialności, koordynacja wzrokowo-ruchowa).
Dobre wychowanie
– Przywitanie, pożegnanie gościa
– Podawanie ręki na przywitanie i pożegnanie (rozwój umiejętności społecznych, koordynacja oko-ręka, rozwój pewności siebie).
– Położenie ręki na ramieniu nauczyciela jeżeli chce coś przekazać podczas pracy w większej grupie (samokontrola, oczekiwanie, stosowanie zasad społecznych).
– Dziękowanie, proszenie o podanie czegoś (cierpliwość, rozwój zasad dobrego zachowania).
„Kto jest obsługiwany, a nie wspomagany, jest w pewien sposób ograniczony w swojej niezależności. Dla godności ludzkiej pojęcie to jest fundamentalne: Nie chcę być obsługiwany, ponieważ nie jestem bezradny, ale musimy sobie pomagać, ponieważ jesteśmy istotami społecznymi’ – oto co należy zrozumieć, by poczuć się naprawdę wolnym.
Skuteczne działanie pedagogiczne wobec delikatnych dzieci musi polegać na pomaganiu im w dążeniu ku samodzielności. Maria Montessori.
